حکمت 2 نهج البلاغه
حکمت : ۲
وَ قَالَ ع :
اءَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ، وَ رَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ، وَ هَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ اءَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَهُ.
و فرمود (ع ):
آنکه طمع را شعار خود سازد، خود را خوار ساخته و هر که پریشانحالى خویش با دیگران در میان نهد، تن به ذلت داده است و مکسى که زبانش بر او فرمان راند، بى ارج شود.