فاطمی

[سیره عملی اهل بیت علیهم السلام: حضرت امام حسین علیه السلام - هشتم ذي الحجه - صفحه۴۹]
ابن زياد با دهها نيرنگ و فريب همان مردم بي وفا را كه از حضرت حسين عليه السلام براي آمدن به عراق نامه نوشتند و دعوت كردند تشويق و ترغيب نمود تا به جنگ با حسين عليه السلام برخيزند. حضرت عليه السلام كه با علم امامت مي‌دانست راهي كه انتخاب كرده منجر به شهادتش مي‌شود از پيمان شكني كوفيان نهراسيد و همچنان به حركت خود براي رسوا كردن حكومت ضد اسلامي يزيد پليد و پيروانش ادامه داد.
ص: ۴۸
و اين جمله را شايد مكرر مي‌فرمود كه:
«مَن كانَ باذلاً فينا مُهجَتَهُ و مَوَطناً علي لِقاء الله نَفسَهُ فليَرحَل مَعَنا». [۱]
هركس حاضر است در راه ما خون قلبش را بدهد و به ملاقات پروردگار بشتابد همراه كاروان ما بيايد.
هنگامي كه امام عليه السلام از مدينه رهسپار مكه مي‌شد براي برادرش محمد حنيفه وصيت نامه اي نوشت و در آن وصيتنامه انگيزة قيام خود را بيان كرد.
پس از اقرار و اعتراف به يگانگي پروردگار و پيامبري حضرت محمّد صلي الله عليه و آله و سلم و حق بودن بهشت و دوزخ و حساب و زنده شدن مردگان كه احتمالاً منظور امام عليه السلام از بيان اصول عقايد آن بود كه بدانيد همين اصول امروز به خطر افتاده است!
سپس نوشت كه:
«وَ اني لَم أخرُج أشَراً و لا بَطَراً و لا مُفسِداً و لا ظالماً و إنَّما خَرَجتُ لطَلَبِ الإصلاح في اُمَّةِ جدي أريدُ أن آمُرَ بالمَعروفِ و انهي عَنِ المُنكَر و أسيرُ بسيرَةِ و أبي عليِّ بن أبيطالبِ، فَمَن قَبَّلَني بِقَبولِ الحقِّ فااللهُ أولي بالحقِّ و من رَدَّ علي هذا أصبِرُ حتي يَقضِيَ بيني و بينَ القومِ بالحَقِّ و هوَ خيرُ الحاكِمينَ و هذه وَصيَّتي يا أخي إليكَ و ما توفيق إلا باللهِ عليهِ تَوَكَّلتُ و إليهِ أنيب». [۲]
اين نهضت من نه براي سركشي و طغيان و نه از روي هواي نفس، و انگيزة شيطان است، نه منظور آن است كه فساد كاري كنم و يا بر كسي ستمي روا دارم، تنها آنچه مرا به اين جنبش عظيم دعوت مي‌كند آن است كه كارهاي امت جدم
ص: ۴۹
را اصلاح كنم و از فساد كاري جلوگيري نمايم و راه امر به معروف و نهي از منكر را در پيش گيرم، و روش جدّ خود رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم و پدر خود علي عليه السلام را دنبال كنم هركس در مقابل دعوت من سر تسليم و پذيرش فرود آورد و حق را از من بپذيرد چه بهتر و هركس هم نپذيرد و عكس العمل نشان دهد باز صبر مي‌كنم و در راه رسيدن به اهداف خود مصيبتها و ناملايمات را تحمل مي‌كنم.
اي برادر من اين وصيت من است براي تو و توفيق را جز از خداي نخواهم و تنها بر وي توكل مي‌كنم و به سوي او باز مي‌گردم.
———-
[۱]: لهوف، ص ۵۳

[۲]: نهج الشهاده، ص ۲۶۵ و نفس المهموم، ص ۴۵

ارسال شده توسط بازار کتاب

http://www.ghbook.ir/book/11725

[سیره عملی اهل بیت علیهم السلام: حضرت امام حسین علیه السلام - هشتم ذي الحجه - صفحه۴۶]
مردم كوفه از امام عليه السلام كه در مكه بسر مي‌برد خواستند تا به عراق آيد و حاكم بر آنها بشود.
امام عليه السلام پسرعمو و نماينده خود مسلم بن عقيل را جهت آزمايش و امتحان مردم كوفه فرستاد تا وفاداري و عهد و پيمانشان را محك بزند.
مسلم بن عقيل به كوفه رفت ابتدا با استقبال گرم و بي نظير كوفيان روبرو شد، هزاران نفر به عنوان نايب امام عليه السلام با او بيعت كردند. مسلم عليه السلام هم نامه اي به امام حسين عليه السلام نوشت كه هرچه زودتر حركت كن كه مردم
ص: ۴۷
به وجود تو نيازمندند.
اگر چه حضرت حسين عليه السلام كوفيان را خوب مي‌شناخت و بي وفايي و بي مهري آنها را در زمان حكومت پدر بزرگوارش اميرالمؤمنين علي عليه السلام ديده بود ولي براي اتمام حجت و اجراي اوامر الهي تصميم به رفتن كوفه گرفت.
روز هشتم ذي الحجه كه معمولاً حجاج بيت الله آماده براي رفتن از مكه به عرفات و وقوف در آن مي‌شوند امام عليه السلام از مكه به طرف عراق حركت كرد و با اين كار هم به وظيفه خود عمل كرد و هم به مسلمانان كه از نقاط مختلف جهان آمده بودند فهماند كه پسر پيامبر شما براي مبارزه با يزيد از مكه خارج مي‌شود و عليه او قيام مي‌كند.
يزيد كه از آمدن مسلم بن عقيل به كوفه مطلع شد و مخصوصاً كه شنيد كوفيان استقبال گرم و با شكوهي از او كرده اند ابن زياد را كه از پليد ترين يارانش بود به كوفه فرستاد.
ابن زياد هم از ضعف ايمان و نفاق و ترس مردم كوفه استفاده نمود و با تهديد و ارعاب آنان را از دور و اطراف مسلم پراكنده ساخت و در يك روز و در يك برخورد كوچك همگي مسلم را تنها گذاشتند ولي او به تنهايي با ياران ابن زياد به جنگ پرداخت و پس از جنگي دلاورانه اسير شد و بر بام دارالأماره او را به شهادت رساندند.
ارسال شده توسط بازار کتاب

http://www.ghbook.ir/book/11725

[سیره عملی اهل بیت علیهم السلام: حضرت امام حسین علیه السلام - هشتم ذي الحجه - صفحه۴۶]
هشتم ذي الحجه
امام حسين عليه السلام شامگاه بيست هشتم رجب از مدينه خارج شد و به محض ورود به مكّه خبرش در بين مردم منتشر شد و همه با هم مي‌گفتند كه حسين عليه السلام براي آنكه زير بار ذلت بيعت با يزيد نرود از وطن خويش هجرت كرده و اين خبر تا كوفه هم رسيد.

ارسال شده توسط بازار کتاب

http://www.ghbook.ir/book/11725