فاطمی

[سیره عملی اهل بیت علیهم السلام: حضرت امام حسین علیه السلام - مبارزات امام عليه السلام با معاويه و يزيد - صفحه۴۱]
موسي بن عقبه گفت: عده اي به معاويه خبر دادند كه مردم مجذوب حسين بن علي عليه السلام شده اند اگر او را يك بار به منبر بفرستي و خطبه اي بخواند به علت آنكه قدرت تكلم ندارد و زبانش مي‌گيرد مردم از او بريده و ديگر به او رو نخواهند آورد.
معاويه در پاسخ گفت: ولي گمان من غير از اين است اگر او سخن گويد در چشم مردم جلوة بيشتري خواهد كرد و ما را هم رسوا مي‌كند. بار ديگر عده اي اصرار كردند كه امام حسين عليه السلام صحبت كند كه معاويه مجبور شد و
ص: ۴۲
از حسين عليه السلام خواست كه به منبر رود و با مردم صحبت كند.
«فَصَعِدَ الحُسينُ المِنبَر، فَحَمداببهُ و أثني عليهِ ثمَّ صلي عَلي النّبي صلي الله عليه و آله و سلم فَسَمِعَ رجلاً تقُولُ: من هذا الَّذي يَخطِبُ؟ فقالَ الحسينُ عليه السلام: نَحنُ حِزبُ اللهِ الغالِبونَ، و عترَة رسولِ اللهِ الأقرَبونَ، و أهلُ بيتِه الطيّبونَ و أحَدُ الثقلين الَّذينَ جَعَلنا رسولُ اللهِ ثانِيَ كتابِ اللهِ تبارَكَ و تعالي الذي فيه تَفصيل كُلِّ شيءٍ لا يأتيهِ الباطلٌ من بينِ يديهِ و لا من خلقِهِ، و المعوَّل عَلينا في تفسيره و لا يبطئُنا تأويلُه، بل نتبعُ حقائقُهُ».
حضرت حسين عليه السلام بالاي منبر قرار گرفت: ابتدا حمد و ثناي الهي را بجا آورد سپس بر رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم درود فرستاد. در هنگام سخن گفتن شنيد كه مردي مي‌گويد: اين كيست كه سخن مي‌گويد: امام عليه السلام فرمود: ما حزب الله هستيم كه پيروزيم، ما اهل بيت پاكيزه و عترت رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم مي‌باشيم و يكي از ثقلين كه پيامبر ما را در كنار كتاب خداوند تبارك و تعالي قرار داد، همان كتابي كه همه چيز را تبيين نموده و باطل از پس و پيش به او راه ندارد، تفسيرش ما را ياري مي‌كند و تأويلش ما را از حركت باز نمي دارد و از حقايقش تبعيت مي‌كنيم. پس بياييد اطاعت ما را كنيد كه اطاعت و فرمانبرداري از ما واجب است زيرا اطاعت از ما قرين اطاعت خدا و رسول او مي‌باشد.
قال الله عزّوجل: «أطيعُو الله وَ أطيعُوالرَّسُولَ وَ أؤلي الأمرِ مِنكُمْ، فَاِن تَنازعتُم في شييءٍ فَرُدُّهُ الي اللهِ و الرَّسوُلِ». [۱]
———-
[۱]: نساء، ۵۹

ارسال شده توسط بازار کتاب

http://www.ghbook.ir/book/11725

[سیره عملی اهل بیت علیهم السلام: حضرت امام حسین علیه السلام - مبارزات امام عليه السلام با معاويه و يزيد - صفحه۴۱]
اي معاويه از خدا بترسي و بدان خداوند كتابي دارد كه تمام اعمالي از كوچك و بزرگ در آن درج شده و بدان كه خداوند تو را فراموش نكرده است، و به همين زودي تو را غافلگير مي‌كند و براي اين افترا و تهمتها مؤاخذه ات خواهد كرد، تو اكنون كودكي را براي امارت اختيار كرده اي كه همواره شراب مي‌خورد و با سگها بازي مي‌كند و من مي‌بينم كه خود را به هلاكت انداختي و دينت را نابود كردي و ملت را خوار ساختي، والسّلام. [۱]
———-
[۱]: بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۱۲

ارسال شده توسط بازار کتاب

http://www.ghbook.ir/book/11725

[سیره عملی اهل بیت علیهم السلام: حضرت امام حسین علیه السلام - مبارزات امام عليه السلام با معاويه و يزيد - صفحه۴۱]
در نامة خودت نوشته اي: تو با من مكر كن من هم با تو مكر خواهم كرد، اينك اي معاويه با من مكر و حيله كن و هرچه مي‌خواهي انجام بده از زمانهاي گذشته با مردمان صالح مكر و حيله دارند و من اميدوارم كه جز بر خود به ديگري ضرر نرساني و اعمال شومت را نابود سازي اكنون هرچه مي‌خواهي شيطنت كن.

ارسال شده توسط بازار کتاب

http://www.ghbook.ir/book/11725

[سیره عملی اهل بیت علیهم السلام: حضرت امام حسین علیه السلام - مبارزات امام عليه السلام با معاويه و يزيد - صفحه۴۱]
در نامه ات نوشته اي كه: متوجه خودت و دينت و امت محمّد باش، به خداوند سوگند من افضل از جهاد با تو، چيز ديگري را نمي بينم و اگر بتوانم با تو جهاد كنم بهترين عبادت از براي من خواهد بود، و اگر قدرت نداشته باشم استغفار مي‌كنم و از خداوند توفيق جهاد با تو را مي‌خواهم.

ارسال شده توسط بازار کتاب

http://www.ghbook.ir/book/11725

[سیره عملی اهل بیت علیهم السلام: حضرت امام حسین علیه السلام - مبارزات امام عليه السلام با معاويه و يزيد - صفحه۴۰]
آيا معاویه  تو قاتل عمروبن حمق كه از فرط عبادت پيشاني اش پينه بسته بود نيستي؟ و او را هم بعد از دادن عهد و ميثاق از بين بردي، آيا تو ادعا نكردي كه زياد فرزند ابوسفيان است و حال اينكه حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم فرمود:
«الولد للفراش» و بالاخره زياد را بر مردم مسلط ساختي و او بر مسلمانان سخت گرفت و دست و پاي آنان را بريد و بر شاخه‌هاي درخت نصب كرد اي معاويه گويا تو از اين ملت نيستي و آنها هم از تو نيستند، آيا تو حضرمي را نكشتي، زياد براي تو نوشت كه حضرمي بر دين علي بن ابيطالب است آيا علي عليه السلام جز بر دين پسر عمويش بود كه تو اينك در جاي او نشسته اي؟ و بزرگترين شرف تو و اجدادت در جاهليت اين بود كه در زمستان و تابستان كاروان راه مي‌انداختند و به مسافرت و تجارت مي‌پرداختند و اكنون از بركت جدم در آن مقام نشسته اي، و اين همه جنايات و مفاسد را انجام مي‌دهي، اكنون در نامة خود براي من مي‌نويسي كه امت را گرفتار فتنه و آشوب مكن و من فتنه اي را بزرگتر از
ص: ۴۱
امارت تو مشاهده نمي كنم.

ارسال شده توسط بازار کتاب

http://www.ghbook.ir/book/11725