فاطمی

[سیره عملی اهل بیت علیهم السلام: حضرت امام حسین علیه السلام - امام حسين و ساير پيشوايان - صفحه۳۱]
امام صادق عليه السلام مي‌فرمايد: حضرت حسين عليه السلام در آغوش حضرت فاطمه عليها السلام بود كه پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم او را از آغوش فاطمه عليها السلام گرفت و فرمود: خداوند قاتلين و كساني را كه به تو و خانواده ات اذيت و مصيبت وارد
ص: ۳۲
مي سازند لعنت كند. خداوند بين من و كساني كه به ياري تو برمي خيزند حكم نمايد. حضرت فاطمه زهرا عليها السلام عرض كرد پدرجان چه مي‌فرماييد؟ فرمود: دخترم دارم از مصيبتها و ستمهايي كه بعد از ما بر اين فرزندم روا مي‌دارند سخن مي‌گويم و من آن روز و آن سرزمين را مشاهده مي‌كنم!
فاطمه عليها السلام عرض كرد پدرجان اين محل كجاست؟ فرمود: سرزميني است معروف به كربلا و آن مكاني است كه كرب و بلا بر ما واقع مي‌شود. [۱]

———-
[۱]: بحار، ج ۴۴، ص ۲۶۴

ارسال شده توسط بازار کتاب

http://www.ghbook.ir/book/11725

[سیره عملی اهل بیت علیهم السلام: حضرت امام حسین علیه السلام - امام حسين و ساير پيشوايان - صفحه۳۱]
مرحوم علامه مجلسي در توضيح كلمه اُسوة أنتَ مي‌گويد:
«إنَّكَ اُسوَةُ الخلقِ يقتَدونَ بكَ أو يأتَسي بذكرِ مُصيبَتُكَ كلِّ حَزينٍ». [۲]
پسرم تو اُسوه خلق خواهي شد و همه در نهضتها و مبارزاتشان با ستمگران به تو اقتداء خواهند كرد و هر مصيبت زده اي به مصيبت تو تأسي كرده و به ياد تو محزون و اشكبار خواهد شد.
———-
[۲]: بحار، ج ۴۴، ص ۲۶۲

ارسال شده توسط بازار کتاب

http://www.ghbook.ir/book/11725

[سیره عملی اهل بیت علیهم السلام: حضرت امام حسین علیه السلام - امام حسين و ساير پيشوايان - صفحه۳۱]
«قالَ عَلِيُّ لِلحُسَينِ: يا أباعَبدِالله أسوَةٌ أَنتَ قدماً فَقالَ: جُعِلتُ فِداكَ ما حالِي؟……. قالَ فَوَ الَّذي نفسي بِيَدهِ ليَسفِكُنَّ بَنُو اُمَيَّةَ ثُمَّ
خداوند نازل فرموده إقرار مي‌كنم، رسول الله را تصديق مي‌نمايم و گفته پدرم را تكذيب نمي كنم.

ارسال شده توسط بازار کتاب

http://www.ghbook.ir/book/11725

[سیره عملی اهل بیت علیهم السلام: حضرت امام حسین علیه السلام - امام حسين و ساير پيشوايان - صفحه۳۰]
يك روز عمر بن سعد به امام حسين عليه السلام عرض كرد يا اباعبدالله عده اي از سفهاء و نادانان خيال مي‌كنند كه من ترا خواهم كشت.
«فَقالَ لَهُ الحُسينُ عليه السلام إنَّهُم لَيسوا سُفهاء و لكنَّهُم حُلَماء».
امام فرمود: آنها سفيه و نادان نيستند آنها حلماء و بزرگان هستند. [۲]
———-
[۲]: بحار، ج ۴۴، ص ۲۶۲

ارسال شده توسط بازار کتاب

http://www.ghbook.ir/book/11725

[سیره عملی اهل بیت علیهم السلام: حضرت امام حسین علیه السلام - امام حسين و ساير پيشوايان - صفحه۳۰]
أصبع بن نباته مي‌گويد: اميرالمؤمنين علي عليه السلام كه در بالاي منبر مشغول به صحبت و خطابه بود كه فرمود:
«سَلوني قبلَ اَن تَفقِدوني فَوَ الله لا تَسألوني عن شيئٍ مَضي و لا عَن
ص: ۳۰
شيءٍ يَكُونَ إلاَّ نَبَأتُكُم بِهِ».
از من بپرسيد پيش از آنكه مرا نيابيد پس به خدا سوگند كه هر چه سؤال كنيد از خبرهاي گذشته و آينده به تحقيق شما را پاسخ خواهم گفت.
سعد بن أبي وقاص از جا برخاست و گفت: يا اميرالمؤمنين،
أخبرنى كشم في رَأسى وَ لِحيَتى مِن شَعرََةٍ؟.
مرا باخبر كن كه در سر و صورت من چند مو هست؟!
اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: سوگند به خدا چيزي را از من پرسيدي كه قبلا خليل من رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم به من فرموده بود كه تو اين سؤال را از من خواهي كرد و مرا مطلع ساخت كه چند مو در سر و صورت تو هست و خبر داد كه در بن و ريشه هر موي تو شيطاني است كه ترا گمراه مي‌كند.
«وَ إِنَّ في بَيتِكَ لَسَخلاً يَقْتُلُ الحُسَين إبني، و عمر بن سعد يَومَئِذٍ يَدرِجُ بَينَ يَدَيهِ».
و در خانه تو فرزندي هست كه فرزند من حسين را شهيد خواهد كرد. در همان موقع عمر بن سعد لعنة الله عليه تازه به راه افتاده بود. [۱]
———-
[۱]: اعلام الوري، ص ۱۸۶

ارسال شده توسط بازار کتاب

http://www.ghbook.ir/book/11725