فاطمی

اخلاق شهید حسین بسیطی: 

او احترام به پدرو مادر را جزء مقدس ترین کارها میدانست همواره بردست مادر بوسه میزد و میگفت هرآنچه داریم از لطف خدا در زیر سایه مادر است خوش سیرت خوش سخن ودستگیر نیازمندان و دارای حسن شهرت بود.

زندگینامه شهید حسین بسیطی 

شهید حسین بسیطی متولد ۱۳۲۷ در شهرستان گیلانغرب استان کرمانشاه در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود.  

شهید بسیطی ارادت خاصی به امام داشت بعداز پیروزی انقلاب اسلامی عضو سپاه پاسداران شد تا بتواند در تثبیت نظام نوپای اسلامی تلاش نماید با شروع جنگ تحمیلی عازم جبهه های حق علیه باطل شد و شجاعانه با دیگر همرزمان دلاورش به مبارزه با متجاوزین پرداخت

بدلیل شجاعت قابل تحسین ، مدیریت فوق العاده ، شرکت در نبردهای مهم و کسب افتخارات فراوان مسئولیت های متعددی به او واگذار شدآنچنان از خود غیرت و تعهد نشان داد که با وجود تحصیلات پایین مراحل پیشرفت را خیلی زود طی نمود و به فرماندهی توانا و متعهد مبدل گشت  که فرماندهی اطلاعات وعملیات و فرماندهی سپاه گیلانغرب از جمله آنهاست

حسین سرانجام در سیزدهم آبانماه شصت ودو در منطقه چم اعظم خان گیلانغرب در حال ایجاد معبر به درجه رفیع شهادت نائل گردید برادرش حسن بسیطی میگوید حسین ازهمان کودکی از پرچمداران مراسمات عاشورا و محرم بود  خودش هیاتی بود با وجود فقر فرهنگی دوران پیش از انقلاب آگاهی خوبی درمورد مذهب و آیین های مذهبی اسلامی داشت

وی میگوید حسین چون یک ورزشکار باستانی و پهلوان زورخانه بود همیشه منش و عزت پهلوانی داشت در گود ها همواره ذکر علی بر لب داشت.

شادی روح سردار شهید حسین بسیطی از فرماندهان سپاه گیلانغرب از فرماندهان هم دوره شهید ابراهیم هادی و تمام شهدای اسلام الفاتحه مع الصلوات

 [وظایف منتظران - شناخت و اقتدا به امام زمان (عليه السلام) - صفحه۳]
اقتدا و تاسي

«اقتداء» از ريشة «قدوة»، و به معناي الگو قرار دادن و جلودار دانستن مقتدا است، چنانكه «تأسي»، از ريشة «اُسوة» و به معناي اسوه قرار دادن و تبعيّت كردن از اوست.

امام زمان-عليه السّلام- امام زمانه است، امام همة انسانها در همة ابعاد زندگي است. امام وار زندگي كردن وظيفه اي همگاني است، به او بايد اقتدا كرد تا به مقصد رسيد. چون او بايد زيست، تا بتوان به كمال دست يافت.
آن كس كه خود را صادقانه پيرو امام زمان-عليه السّلام- مي‌شمارد، به همان اندازه كه ويژگي‌هاي او را مي‌شناسد، در همسو كردن زندگي، همسان نمودن خُلق و خو، همرنگ ساختن اعمال و رفتار خويش با او وظيفه دارد.
اگر امام زمان-عليه السّلام- را به زهد و بي اعتنايي به دنيا شناختيم، ديگر نمي توانيم با ادّعاي پيروي از او حريصانه به دنبال دنيا باشيم و همت خود را در نيكو پوشيدن و خوب خوردن و لذّت بردن خلاصه كنيم.

اگر امام زمان-عليه السّلام- را
به اهتمام در دعا و عبادت‌ها شناختيم، ديگر نمي توانيم نسبت به دعاها بي تفاوت بمانيم و در نماز و راز و نياز با خدا سستي و كم توجهي روا داريم.

اگر امام زمان-عليه السّلام- را به عادل بودن و عدالت گستري شناختيم، ديگر نمي توانيم با ادّعاي اقتداي به او بر بندگان خدا ستم كنيم و نسبت به ظلمي كه بر ديگر بندگان خدا مي‌شود، بي تفاوت بمانيم.
اگر امام زمان-عليه السّلام- را به…
«راستي خوشا به حال آن كس كه قائم اهل بيت پيامبر-صلي الله عليه و اله و سلم- را درك كند در حالي كه در زمان غيبت و دوران قبل از قيام او به او تأسي جويد».

 [کتاب وظایف منتظران - شناخت و اقتدا به امام زمان (عليه السلام) - صفحه۲]
آيا غير از اين است كه جز با شناخت امام، راه هدايت را نمي توان شناخت و جز با معرفت او، به معرفت ديني نمي توان دست يافت؟
به يقين شناخت امام عصر-عليه السّلام- كه كليد همة معارف وحي است، با يادگيري نام‌ها و القاب و تاريخ ولادت و غيبت او حاصل نمي شود.
بايد در حكمت نام‌ها و نشان‌هاي او انديشه كرد.
بايد در شگفتي‌هاي ولادت
و حيات او تأمل نمود.
بايد غيبت پر رمز وراز او را به بررسي نشست و عوامل و لوازم آن را با نگاهي مسئولانه جستجو كرد.
بايد در كلمات و فرمايشات امام-عليه السّلام- دقّت كرد.
بايد در نامه‌ها و فرامين او تدبّر نمود.
بايد آنچه را كه سبب خوشنودي و ناخشنودي او است، باز شناخت.
بايد اهداف و آرمان‌هاي او را فهميد.
اين انديشه و تأمل و بررسي و دقّت و تدبّر و فهم و شناخت، مقدّمه اي تعهّد آفرين براي اطاعتي تعبّدآميز از امام زمان
-عليه السّلام- است؛ و چنين اطاعتي عين اطاعت از خدا و پيامبر-صلي الله عليه و اله و سلم- است كه غايت ايمان و اسلام به شمار مي‌آيد.