اگر خیلی ناراحت میشدند، میگفتند:به خدا پناه می برم! به خدا پناه می برم.
12 فروردین 1400 توسط زهره ذليخايي
? آقا زمانی که مورد ظلم و تعدی یا گستاخی افراد واقع می شدند، لعن و نفرین نمی کردند.
⏹ اگر خیلی ناراحت میشدند، میگفتند:به خدا پناه می برم! به خدا پناه می برم.
? تحملشان زیاد بود. اهانت ها را زیاد به دل نمیگرفتند، خود را به فراموشی میزدند و پیگیری نمیکردند.
? در خانواده هم همین طور بودند اگر ناراحت میشدند، در خودشان فرو می ریختند و کظم غیظ می کردند.