آداب زیارت
[مفاتیح الجنان جدید (نگارش اسان) - آداب زیارت - صفحه ۴۶۵]
آداب زیارت
آداب زیارت بسیار است، در این فصل به بیان چند مورد اکتفا می‌شود: اوّل: انجام غسل، پیش از بیرون رفتن برای سفر زیارت.
دوم: ترک کلام بیهوده و لغو و مخاصمه و مجادله در راه.
سوم: غسل کردن برای زیارت هر یک از امامان، و نیز اینکه بخواند دعای وارد، درباره آن را و آن دعا در اول زیارت وارث بیاید.
چهارم: طهارت از حدث کبری و صغری.
پنجم: پوشیدن جامه‌های پاک و پاکیزه و نو، و سفید بودن رنگ آن نیکوست.
ششم: گامها را به دقت رفتن به روضه مقدّسه کوتاه برداشتن و به آرامی و وقار حرکت کردن، و خاضع و خاشع بودن، و سر به زیر انداختن، و به بالا و اطراف
ص: ۴۶۵
خود التفات نکردن.
هفتم: خش بو نمودن خود، در غیر زیارت امام حسین علیه السّلام.
هشتم: زبان را به دقت رفتن به حرم مطّهر به ذکر و تکبیر و تحمید و تسبیح و تهلیل مشغول ساختن، و به صلوات فرستادن بر محمّد و آل محمّد علیهم السّلام دهان را معطّر کردن.
نهم: ایستادن بر در حرم شریف و درخواست اذن دخول و سعی در تحصیل رقّت قلب و خضوع و شکستگی خاطر با کمک تصوّر و فکر در عظمت و جلالت قدر صاحب آن مرقد منوّر، با توجه به این نکته که صاحب قبر ایستادن او را می‌بیند، و کلام او را، می‌شنود و سلام او را جواب می‌دهد، چنان که در وقت خواندن اذن دخول به همه این واقعیات گواهی می‌دهد، و تدبّر نماید در محبّت و لطفی که ایشان به شیعیان و زائران خود دارند و تأمّل کند در خرابی‌های حال خود و مخالفت‌هایی که با آن بزرگواران کرده، و دستورهای زیادی که از ایشان عمل نکرده و آزارها و اذیت‌هایی که از او به ایشان یا خاصان و دوستان آن بزرگواران رسیده که بازگشت نتیجه همه این اعمال، آزردن ایشان است، و اگر به حقیقت و راستی، در وضع خود بنگرد، قدمهایش از رفتن باز بایستد، و قلبش هراسان، و چشمش گریان شود، و این روح تمام آداب است.
ارسال شده توسط بازار کتاب
