حضرت مهدی در زیارت ناحیه می فرماید:
[سیره عملی اهل بیت علیهم السلام: حضرت امام حسین علیه السلام - اسراري از گريه بر حسين عليه السلام - صفحه۳۵]
حضرت صاحب الأمر امام مهدي روحي و ارواح العالمين له الفداء در زيارت ناحيه مي‌فرمايد.
«لَأنِ أَخَّرتَنِي الدُّهُورُ وَ عاقَني عَن نَصرِكَ المقدوُرُ، و لم اكُن لمَن حارَبَكَ محارباً و لمن نَصَبَ لكَ العَداوَةَ مُناصباً لَاندُبَنَّكَ صباحاً و مساءً و لأبكيَنَّ عليكَ بدلَ الدُّموُع دماً حسرَةً عليكَ و تأسُّفاً علي ما دهاكَ و تَلَهُّفاً حتي أموُتَ بلَوعَةِ المُصابِ و غَصَّةِ الإكتئابِ».
اگر روزگار و زمانه مرا به تأخير انداخته و نبودم كه ياريت كنم و با دشمنانت ستيز نمايم و آنها را سركوب نمايم اما شب و روز بر مصائب تو اشك مي‌ريزم و اگر اشك چشمم تمام شود خون گريه مي‌كنم تا جايي كه سزاوار است از غم و اندوه و مصيبتهايت جان داد و قالب تهي كرد.
سپس در ادامة دعا مي‌فرمايد: آسمانيان و كوهها و خزائن آنها، درياها و ماهيها و حيوانات آنها، مكه و بيت و مقام و مشعرالحرام و حل و إحرام همه و همه بر مصيبت تو مي‌گريند.
تنها نه خاكيان به عزاي تو اشكريز***ماتم سراست بهر تو از غيب تا شهود
ص: ۳۶
از خون كشتگان تو صحراي ماريه***باغي و سنبلش همه گيسوي مشكبود
ارسال شده توسط بازار کتاب
