فاطمی

[غم نامه کربلا : ترجمه لهوف - نام حسين عليه السّلام بر پيشانى ابديّت….
گريه جانسوز آدم عليه السّلام و جبرئيل براى مصائب حسين عليه السّلام…..ص: ۱۲
در آيه ۳۷ بقره مى خوانيم:
فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ فَتابَ عَلَيْهِ، آدم عليه السّلام (هنگام توبه از ترك اولى) كلماتى را از خداوند دريافت كرد (و ______________________
(۱) چرا كه قبل از تولّد امام حسين عليه السّلام سخن از نهضت خونين او در ميان پيامبران وجود داشته است غم نامه كربلا، ص: ۱۳
در كتاب الدّر الثّمين، در تفسير اين آيه آمده است آدم عليه السّلام در اين هنگام ساق عرش را ديد كه در آن نام پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و سلم و امامان عليهم السّلام نوشته شده بود، جبرئيل بر او نازل شد و به آدم تلقين كرد تا اين كلمات را بگويد:
يا حميد بحقّ محمّد، يا عالى بحقّ على، يا فاطر بحقّ فاطمة يا محسن بحقّ الحسن و الحسين، و منك الاحسان،
اى خداى ستوده به حق محمّد ستوده صلى اللَّه عليه و آله و سلم اى خداى ارجمند به حق على عليه السّلام، اى آفريدگار به حق فاطمه عليها السّلام، اى احسان بخش به حق حسن و حسين عليهما السّلام و از تو است احسان.
آدم عليه السّلام وقتى كه اين كلمات را به زبان آورد، همين كه نام
حسين عليه السّلام به زبانش آمد، دلش شكست و قطرات اشك از چشمانش سرازير گرديد، گفت: اى برادرم جبرئيل! علّت چيست كه با ذكر حسين عليه السّلام قلبم مى شكند و اشكم جارى مى گردد؟! جبرئيل گفت: «اى آدم! بر اين پسرت حسين عليه السّلام مصيبت جانسوزى وارد مى شود كه همه مصيبتها در نزد آن كوچك است.»
آدم عليه السّلام گفت: برادرم جبرئيل! آن مصيبت چيست؟
جبرئيل گفت: حسين عليه السّلام با لب تشنه، و تنها و غريب و بى يار و ياور كشته مى شود، اگر او را در آن روز ببينى چنين صدا مى زند:
«وا عطشاه! وا قلّة ناصراه
!، اى واى از سوز تشنگى، اى واى از كمى ياور! » شدّت تشنگى، بين او و آسمان را همچون دود مى كند، هيچ كس جواب او را جز با شمشيرها و وسيله كشتن نمى دهد، سر او را همانند گوسفند امّا از قفا جدا نمايند، و آنچه از فرش و اسباب خانه را دارد همه را غارت مى كنند، سرهاى او و يارانش را در شهرها مى گردانند، در حالى كه زنان اهل بيتش در كنار آن سرها عبور داده
غم نامه كربلا، ص: ۱۴
مى شوند…
در اين هنگام جبرئيل و آدم عليه السّلام همچون زن پسر مرده اى براى مصيبت حسين عليه السّلام گریه کردند.