می گریم که چگونه این دستهای پر برکت زیر خاک می روند...
[سیره عملی اهل بیت علیهم السلام: حضرت امام حسین علیه السلام - سيرة عملي امام عليه السلام - صفحه۱۵]
مردي از صحرانشينان عرب وارد مدينه شد و سراغ بهترين شخص را از نظر جود و كرم گرفت. به او گفتند گمشده ات حضرت حسين عليه السلام است. داخل مسجد شد و حضرت را در حال نماز مشاهده كرد، در كنار امام عليه السلام قرار گرفت و نياز خود را در چند بيت شعر بيان كرد.
امام حسين عليه السلام از مسجد به خانه آمد و به قنبر فرمود: آيا از مال حجاز چيزي باقي مانده؟ عرض كرد بله چهار هزار دينار، امام عليه السلام فرمود: همه را بياور كسي هست كه از ما سزاوارتر است و به آن محتاج ميباشد. حضرت حسين عليه السلام درب خانه را نيمه باز كرد و پولها را به اعرابي داد و بي شك منظور آن بزرگوار از اين عمل آن بود كه چشم اعرابي به چشم او نيفتد و خجالت بكشد، اعرابي پولها را گرفت و گريه كرد و گفت: مگر كم عطا كردي كه چنين ميكني، ميگريم كه چگونه اين دستهاي پربركت و بخشنده زير خاك خواهد رفت. [۲]
———-
[۲]: بحار، ج ۴۴، ص ۱۹۰
ارسال شده توسط بازار کتاب